ฉันนึกถึงเวลาและอีกครั้งว่าการเดินทางเป็นเรื่องส่วนตัวเสมอ

ที่งานเลี้ยงอาหารค่ำนับไม่ถ้วนฉันฟังในขณะที่คนแปลกหน้ากรอกชื่อของสถานที่มหัศจรรย์บนผ้าเช็ดปากค็อกเทลหรือสาบานให้ฉันเก็บเป็นความลับแล้วกระซิบจุดหมายปลายทางที่พวกเขาโปรดปรานในหูของฉัน ในเจ็ดปีที่ฉันต้องค้นคว้าและเขียนโครงการที่น่าเกรงขามนี้ฉันได้รับการเตือนครั้งแล้วครั้งเล่าว่าการเดินทางนั้นเป็นเรื่องส่วนตัวเสมอและไม่มีใครสองคนเดินออกจากประสบการณ์เดียวกันด้วยความทรงจำเดียวกัน